Psychoterapia

Specjalizujemy się w psychoterapii zaburzeń potraumatycznych u mężczyzn po doświadczeniu przemocy oraz u przedstawicieli służb mundurowych i ratowniczych, którzy znaleźli się w kryzysie bezdomności.

Pracujemy wyłącznie metodami zalecanymi przez Światową Organizację Zdrowia, takimi jak przedłużona ekspozycja, EMDR, terapia narracyjna i restrukturyzacja poznawcza. W gabinecie korzystamy z najnowszych technologii, wspierających pracę z traumą – w pracy z naszymi pacjentami zaczęliśmy wykorzystywać WIRTUALNĄ RZECZYWISTOŚĆ.
W połączeniu z innymi, zalecanymi przez WHO metodami leczenia traumy, VR sprawdza się rewelacyjnie! Pierwsi pacjenci – zarówno ci „domni”, jak i panowie aktualnie mieszkający w zaprzyjaźnionych placówkach pomocowych, już korzystają z nowych możliwości i są zaskoczeni skutecznością tej formy pracy.

Pracę zawsze rozpoczynamy od wywiadu z pacjentem – chcemy zrozumieć historię jego życia i problemów, bo dopiero wtedy możemy dobrać najlepszą do potrzeb i celów metodę. Ważnym elementem terapii jest zawsze psychoedukacja, podczas której tłumaczymy naszemu pacjentowi co się dzieje z jego ciałem, psychiką i dlaczego tak się dzieje.

Przedłużona ekspozycja

Ekspozycja jest strategią interwencyjną powszechnie stosowaną w poznawczej terapii behawioralnej, stosowaną aby pomóc ludziom stawić czoła lękom. Długotrwałe wystawianie na działanie bodźca jest szczególnym rodzajem poznawczej terapii behawioralnej, która pozwala na stopniowe „oswajanie” wspomnień, uczuć i sytuacji związanych z traumą.

Większość ludzi chce unikać wszystkiego, co przypomina im o traumie, której doświadczyli, co na nieszczęście tylko wzmacnia ich strach. Stawiając czoła temu, czego pacjent unika, można zmniejszyć objawy PTSD, aktywnie ucząc się, że wspomnienia i wskazówki związane z traumą nie są niebezpieczne i nie trzeba ich unikać.

Długotrwała ekspozycja jest zazwyczaj zapewniana przez okres około trzech miesięcy w ramach cotygodniowych indywidualnych sesji, co daje w sumie od 8 do 15 sesji. Pierwotny protokół interwencji został opisany jako dziewięć do 12 sesji, każda o długości 90 minut (Foa i Rothbaum, 1998). Zwykle potrzeba od 60 do 120 minut sesji, aby osoba zaangażowała się w ekspozycję i wystarczająco przetworzyła doświadczenie.

Dla większości pacjentów już sama myśl o tym, że będą konfrontowani z bodźcami, które budzą w nich lęk, jest bardzo niepokojąca. Psychoterapeuta-psychotraumatolog zawsze dokłada wszelkich starań, aby relacja terapeutyczna była postrzegana jako bezpieczna przestrzeń dla napotkania bardzo mocno oddziaływujących bodźców. Zarówno ekspozycja wyobrażeniowa, jak i in vivo zawsze odbywają się w tempie dostosowanym do pacjenta.  Świetnym rozwiązaniem, z którego korzystamy „pomiędzy” ekspozycją w wyobraźni, a konfrontacją w realnym świecie jest zetknięcie się z lękiem w bezpiecznych warunkach z wykorzystaniem rzeczywistości wirtualnej. VR pozwala na wzbudzenie u pacjenta intensywnych emocji i ich stopniowe oswajanie przy jednoczesnym zachowaniu poczucia bezpieczeństwa wynikającego z warunków panujących w przytulnym gabinecie.

Ekspozycja wyobrażeniowa, która polega na możliwie szczegółowym wyobrażaniu sobie zdarzenia w czasie teraźniejszym, pod kierunkiem psychoterapeuty. Pacjent i terapeuta wspólnie omawiają i emocje wywołane wyobrażeniem. Pacjent jest rejestrowany podczas opisywania zdarzenia, aby mógł on słuchać nagrania między sesjami, dalej przetwarzać emocje i ćwiczyć techniki oddechowe. Ekspozycja in vivo, czyli konfrontacja z budzącymi lęk elementami wspomnienia „na żywo”, jest przypisywana jako zadanie domowe lub jest prowadzona przez psychoterapeutę. Terapeuta i pacjent wspólnie określają zakres możliwych bodźców / sytuacji związanych z traumatycznym lękiem i uzgadniają z jakimi bodźcami należy się zmierzyć w ramach ekspozycji in vivo, po czym opracowują plan pracy.

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing)                                                    

EMDR to ustrukturyzowana terapia, w której pacjent ma za zadanie krótkotrwale skupić się na pamięci urazowego doświadczenia, jednocześnie doświadczając dwustronnej stymulacji (zwykle ruchów gałek ocznych), co wiąże się ze zmniejszeniem „jaskrawości” emocji związanych z pamięcią o traumie. EMDR jest terapią indywidualną, zwykle trwającą od 6 do 12 sesji. Sesje warunkowo mogą być prowadzone częściej, nawet dzień po dniu.

W przeciwieństwie do innych metod leczenia, które koncentrują się na bezpośredniej zmianie emocji, myśli i reakcji wynikających z traumatycznych doświadczeń, terapia EMDR koncentruje się bezpośrednio na pamięci i ma na celu zmianę sposobu przechowywania pamięci w mózgu, a tym samym zmniejszenie i wyeliminowanie problematycznych objawów.

Model przetwarzania informacji adaptacyjnych wskazuje, że ​​objawy PTSD i innych zaburzeń (o ile nie są fizycznie lub chemicznie) wynikają z niepokojących doświadczeń z przeszłości, które nadal powodują stres, ponieważ pamięć nie została odpowiednio przetworzona. Uważa się, że te nieprzetworzone wspomnienia zawierają emocje, myśli, przekonania i odczucia fizyczne, które miały miejsce w czasie zdarzenia. Kiedy wspomnienia są wyzwalane, te przechowywane niepokojące elementy są odtwarzane oraz ponownie doświadczane i powodują objawy PTSD i / lub innych zaburzeń.

Podczas terapii EMDR obserwacje kliniczne sugerują, że przyspieszony proces uczenia się jest stymulowany przez znormalizowane procedury EMDR, które obejmują stosowanie ruchów gałek ocznych i innych form rytmicznej stymulacji lewej / prawej (dwustronnej, np. tonów lub uderzeń). Podczas gdy klienci krótko skupiają się na pamięci urazowej i jednocześnie doświadczają dwustronnej stymulacji (BLS), jaskrawość i emocje pamięci zostają zredukowane.

Terapia przetwarzania poznawczego (CPT)

To szczególny rodzaj poznawczej terapii behawioralnej, która pomaga pacjentom nauczyć się modyfikować i kwestionować niekorzystne przekonania związane z traumą – pacjent tworzy nowe wyobrażenie oraz interpretację traumatycznego zdarzenia, aby zmniejszyć jego negatywny wpływ na bieżące życie.

Tę terapię zazwyczaj przeprowadza się w ciągu 12 sesji.

Ekspozycyjna terapia narracyjna (NET)

Pomaga pacjentowi stworzyć spójną narrację życiową, w której można odnaleźć cały kontekst traumatycznych doświadczeń. NET dobrze sprawdza się w leczeniu zaburzeń potraumatycznych u osób cierpiących na skutek traumy złożonej i wielokrotnej.

„Narracyjność” oznacza po prostu opowiadanie historii. W terapii pacjent konstruuje narrację – opowiada historię swego życia wraz z opisem zdarzeń traumatycznych. W typowej sesji terapeutycznej, pacjent otrzymuje dużą kartkę i linkę / nitkę symbolizującą swoje życie, od wczesnego dzieciństwa do chwili obecnej. Układa linkę w wybrany przez siebie sposób na kartce, a następnie opisuje w porządku chronologicznym wydarzenia ze swego życia – i dobre, i złe. W miejscu każdego dobrego wspomnienia pacjent kładzie na lince kwiat, a na miejscu doświadczenia trudnego – kamień.

Cała historia, którą ktoś opowiada o swoim życiu, wpływa na to, jak postrzega swoje doświadczenia i ich wpływ na swoje samopoczucie. Pozwala to na szersze spojrzenie na własne życie i uniknięcie skupienia historii życia wyłącznie wokół traumatycznych doświadczeń.